My friend , Prachee Gokhale of New Zealand, makes excellent wadis , combining various vegetables, with milk, coconut, sugar, utilising natural color of the vegetables.
From a ravishing dark pink beetroot wadis, to some sophisticated colorless almond wonders, to these difficult-to-guess carrot wadis , I have had a fun time, giving "a life" to her creations.
Sometimes, being the age I am, I cannot resist connecting them to recent events in the world.
You may read her original post here.
The poem was originally written in Marathi. Then an English version happened . Posting both.
All photographs by Prachee Gokhale.
सुंदर, शेलाटी, ताजी, गुलाबी
गाजरं (तुम्हाला काय वाटलं , मुलगी?) घरी येतात, तेव्हा भविष्यात काय आहे ह्याची त्यांना कल्पना नसते . कधी नुसतीच गाजरे , लांब तुकडे करून, चाट मसाला, लिंबू मीठ आलंकृत; कधी तुकडे करून, मटार फ्लावर प्रभुतींबरोबर लोणचे मसाल्यात लांब पल्ल्याचा प्रवास ; मग कधीतरी हलक्या हातांनी दाण्याचा कूट , मीठ मिरची आणि लिंबू यांच्या बरोबर मिळून ताटातल्या भाजीला शह; आणि कधी तरी गाजरानची दिवाळी आल्यासारखं साजूक तूप, दूध, साखर , बेदाणे , पिस्ते यांच्या सह शिजून , मधुर हलवा. गाजरा आपला सुंदर रंग टिकवून असते . मग अचानक कधीतरी खवा, नारळ मंडळींबरोबर एकरूप होणे , कढईचे चटके एकत्र सहन करणे , शेवटी , "आम्ही नाही जा !" म्हणत कढई च्या मध्यावर गोळा होणे , पुन्हा केशर पिस्त्यांचा सहवास , आणि कल्पना येणार नाही अश्या फिक्कट रंगात वडी रूपात अवतीर्ण होणे. आपला रंग कोणता हि असो, आपले स्वतःचे चांगले गुण त्यावर अवलंबून नसतात . इतर रंगांच्या पदार्थांशी मिळत जुळत घेणे , शेवटी अगदी अनोळखी रंग होणार असला तरी आनंदाने त्यात सहभागी होणे, आणि कुठल्याही रंगाचं, आकाराचं, मापाचं कोणीही येऊन भेटलं तर त्याचा आदर करून आपलंसं करणं. हे माणसांचं नाही तर गाजरांचं आयुष्यवर्णन. अजून आपण शिकलो नाही. गोरे चांगले, सावळे वाईट , पैसे दिसले कि स्वतःचेच डोळे पटकन बंद , आपल्या पेक्षा वेगळे म्हणजे शत्रू, आणि काय तर म्हणे, "मेक अस ग्रेट अगेन !" अस म्हणून एक माणूस निवडून येतो आणि जगच उलटे पालटे करतो. कधी कधी वाटत , गाजरांच जग बरं . | Beautiful, statuesque, fresh pink carrots (and you thought "girls" ?) coming home, have no clue as to what awaits them in the future. Sometimes, long pieces adorned with chatmasaalaa , salt and lemon; sometimes mixed up with carrot and cauliflower types in pickle masallas; sometimes, just grated , and lightly mixed with roasted peanuts, salt , chillies, and lemon, holding their own versus the cooked veggies; and finally, and almost Divali like celebration in a carrot world, with ghee, milk, dry fruits and sugar, a dream in pink ! And then, suddenly one day, a getting together with evaporated milk, coconut and sugar, and a gamboling in the hot singeing pan, and a final leaving to congregate in a ball. A dry fruit magic , and a final emergence in wadis of an unbelievable color. One's good qualities, are not dependent on one's color. Being friendly with other colors, participating avidly in things which finally change one's own color, and showing respect and love to anyone of any color, shape, or size that crosses one's path... Describes, not a human life, but that of a carrot. We have not yet learnt. White is always right, dark is wrong, a quick blinding by the advent of cash, and anyone not like us, is an enemy, against us; Some guy espouses this, says "make us great again !" wins an election, and turns the world on its head. Very clearly, one yearns for a carrot life . |
