Strewn Ashes: Lilly learnings लिलाताईंची शिकवण.

Saturday, June 30, 2018

Lilly learnings लिलाताईंची शिकवण.

My friend Shubhangi Joshi of Pandharpur clearly has a green thumb , and a garden full of a huge variety of flowers, fruits and vegetables. She occasionally posts photographs of these. One such , was of the lilies, or Spider lilies as they are called by mean folks.

In today's world of heroes ad heroines, it is sometimes the underdog that one finds interesting.

The Lily. Or Lilatai, as I choose to call her. Was one such.

And a poem happened. First in Marathi and then in English. As below .

photo credit : Shubhangi Joshi

लीलाताई,
माहेरच्या हायमेनोकॅलीस स्पेकिओसा .
मूळचे लोक वेस्ट ईंडीझचे.
पण क्रिकेट च्या बरोबर भारतात प्रवेश.
विशेष म्हणजे आज काहींचे पंढरपुरात वास्तव्य.

आयुष्याचे अनुभव दांडगे .
जाई-जुई, मोगरा यांच्या सुवासिक जगात
निभाव लागणं तस कठीणच.
गुलछड्या तर त्यांच्या कडे अगदी बघतही नसत , आणि
गुलाबाचं तर विचारायलाही नको.

पण म्हणून लीलाताई नैराश्यात बुडाल्या नाहीत.
झेंडू-शेवंतीशी बर्यापैकी मैत्री ,
कधीतरी हारात दिसायच्या ,
आणि सजावटी करताना ,
कितीतरी लग्नाची व्यासपीठं लिलाताईंवरच
आवलंबून असायची.

इतकं सगळं भरगच्च आयुष्य ,
पण त्या साधं सुध
एखाद्या पावसाळी सकाळी
आपल्या लांब तलवारी सारख्या हिरव्या पानांशी
आपल्या तश्याच लांब शुभ्र पाकळ्यांना हाताशी घेऊन
छान इकडच्या तिकडचा गप्पा मारत.

लीलाताई हे सुंदर नाव असताना
काही अती पॉश लोक
त्यांना कोळ्याची लीला (स्पायडर लिली) म्हणत .
पण त्याचा यत्किंचितही परिणाम
त्यांच्यावर झाला नाही.

(नावं ठेवणं ही आम्हा मानवांची स्पेशालिटी ).

आणि त्या भरगच्चं प्रमाणात
अनेक सकाळी उमलून
कोणाच्या तरी आयुष्यात आनंद देत गेल्या.

आपला समाज बघा .
आमक्यासारखा मोबाईल घ्यायला नकार दिला
म्हणून आत्महत्या ,
कोणीतरी काळं म्हणालं म्हणून नैराश्य;
परीक्षेत अपयश म्हणून स्वतःचा जीव घेणे ,
एखाद्या मुलीने नाकारलं
म्हणून तिला ऍसिड फेकून आयुष्याची शिक्षा देणे .

आलेल्या परिस्थितीला सामोरं जाणं
हल्लीच्या पिढीला जमत नाही.
स्वतःवरचा विश्वास उडालाय .
आजूबाजूच्या जगा कडून काही शिकणं तर सोडाच .

मग अशा वेळी लीलाताई आठवतात .
आणि त्यांच्या अनेक क्षणभंगुर आयुष्यात
त्या किती परिस्थितींना छान सामोरं जाऊन
कश्या धडे शिकवून गेल्या ते आठवतं .

पण आपण हुशार मानव.
एका बिन वासाच्या , साध्या विचित्र आकाराच्या फुलाकडून शिकण्यात कमीपणा .
हीच आपली हुशारी.

Lilatai ,
born Hymenocalis Speciosa.
Originally from the West Indies,
but having hotfooted it
to India, with Cricket,
and now leading a quiet life
in Pandharpur.

Her amazing life experiences .
Completely lost
in the heady world of jasmines,
rubbished by tuberose types,
and the less said about roses, the better .

But Lilatai or Lily as she was then called,
never lost hope;
made friends with Marigolds and Chrysanthemums,
sometimes in garlands,
and almost always
in decorating the stage backgrounds during weddings...

She never lost touch with her origins,
and on a cool monsoon morning
could be seen
in avid fun conversations
with her spear like greens
and similar copycat petals.

Of course, there were some hi-fi folks
who called her the Spider Lily,
but it did not bother her.

Calling people names is a human speciality.

And so Lilatai would bloom profusely
and bring joy to many folks.

I mean, just look at our society.

Your parents refuse permission for a new fone,
kill yourself;
someone called you dark, go into a depression;
unsuccessful in exams, hang yourself;
some girl refused your advances,
throw acid on her face, maiming her for life.

The current generation
knows nothing about facing situations,
have lost confidence in themselves,
forget learning from others in life.

Remember Lilatai at such moments,
and how she faced various circumstances
in all too short a life,
time and again,
giving us lessons.

Yes.
But we are the "smart humans".
We feel insulted
learning from an ordinary weirdly shaped flower.
That's how smart we are ....