Friday, March 3, 2017

On being an Appe Patra.... एका आप्पे पात्राची कहाणी ​


I came to Appe Patrams fairly late in life. And I thought they were such nifty stuff. Unlike idlies, the Appe excelled in a taste of their own, despite an inviting chutney lying alongside with come hither looks.

They offer themselves to a multitude of uses, such as making non-fried sabudana wadas, and udid wadas meant to function later as dahi wadas .

I thought it was time to celebrate them . The Appe Patra, that is....

The poem happened first in Marathi, thanks to my friend Vidya  posting a query on FB.  The English version was done later , for my non Marathi friends.




नाही तवा, नाही कढई ,
न्हवतो मी कधीच 'वोक' ;
कोणीतरी म्हणालं
"स्टोव्ह टॉप मफीन पॅन ",
किती मजेशीर असतात न लोकं .

जगात कितीतरी वस्तूंच्या सूक्ष्म प्रतिकृती दिसतात .
फोने टेबलावरून खिश्यात आले,
संभाषणे तोंडावरून संगणकावर आली ,
महत्वाचे चे कागद अल्मिर्यातून
खिशातल्या हार्ड डिस्कवर ;
वाक्यांशातून स्वर काढून सूक्ष्मीकरण केल्याने
आता तुम्ही पाच ते सहा अक्षरात
जमिनीवर गडाबडा लोळू शकता ,
नाहीतर ३ अक्षरात जोर जोरात हसू शकता .

आणि म्हणूनच इडलीचे प्रगत सुक्ष्मीकरण
करण्याचा प्रस्ताव आला ,
तेवहा मी हात वर केला !

मला नाही लागत वाफा , आणि वेगवेगळी भांडी .
इडलीच्या आंबलेल्या आयुष्यात ,
थोडा कांदा , मिरची, आले, कोथिंबीर , मीठ, मिरे
यांचे योगदान मोठे ;
एखादा लहान चमचा तेल तूप घालून,
चमचा चमचा बनवलेले खमंग मिश्रण घातले,
आणि वर घुमटाकृती झाकण ठेवले
कि केवळ माझ्या आत्मविश्वासाच्या बळावर
आप्प्याचं आयुष्य मार्गी लागतं .
एका बाजूच सोन झालं ,
कि पलटून दुसरी बाजू खाली,
आणि जगात पदार्पण करायच्या आधी,
थोडा आजूबाजूनी तेलतुपाचा मेकअप .

कसं असतं ,
एखादी गोष्ट छान दिसली की
सर्व लोक त्याचे अनुकरण करतात .

आजकाल साबुदाणा मंडळी
माझ्याकडे येऊन उपासाचे आप्पे करतात
आणि परवाच कोणीतरी उडदाचे ही वडे केले,
आणि दह्यात पडताच दही धन्य झालं ...

पण कुठल्याही यशस्वी माणसाच्या मागे जशी
एक खमकी हुशार बाई असते ,
तसं माझ्या दुसर्या बाजूस
थेट विस्तवाशी दोन हात करणारा
प्रसंगी डाग पडणारा
खालचा पृष्ठभाग आहे.

इतके सगळं ऐकून
तुम्हाला वाटेल
मी निवडणुकीला उभा आहे.

छे हो! मला तर सगळ्यांनी कायमचे निवडून दिले आहे !
Not a griddle, or a pan,
neither was ever a Wok;
And then
someone in fun,
called me
a Stove Top Muffin Pan.

Yikes.

So many things
have been miniaturized,
in our world.
Hefty phones, from tables into pockets,
Chats from mouths, to computers ;
Important papers from
filing cabinets
to harddisks in pockets;
In an acrimonized world,
you can roll in
uncontrolled mirth on the floor
in 5-6 letters,
and laugh out loud in 3 .

And so when Idliees were the
subject of miniaturizing,
I put my hand up!

Don't need steam,
or numerous utensils.
A fermented Idli Life,
enriched immeasurably
by the onions, mirchies,
ginger, salt and pepper....

A small half spoon of oil/ghee ,
and spoonfulls of mixture,
in the spaces so meant,
now covered with a lid.
Powered by my confidence,
a side cooked golden,
and now turned,
with a bit of ghee/oil,
sliding down the sides,
and the Appe's are set
to face what Life has in store.

Imitation is the best form
of flattery in the Appe world.
I've been doing sabudana appes,
and then someone made udid dal appes,
actively craved by a waiting dahi .

Yes.
Just like behind every man
is a successful firm woman,
I have behind me,
a surface,
that deals with fire and flames 
on a daily baisis,
and comes out with flying dark colors.

You might think
I am campaigning for an election.

No. For the simple reason,
that everyone has already selected me
for Life!