पेहचान कौन ?

 "अंगत-पंगत" ह्या फेसबुक वरच्या ग्रुप मधील माझ्या एका मैत्रिणीने , शुभदा थोरात , हिने  एक नवीन पदार्थ बनवला .  वयाने माझ्या वयाच्या (६०+)  आसपास , आणि त्यामुळे तळातळी,  चणा डाळ वगैरे पासून जरा दूर राहण्याचा प्रयत्न .  

 तिच्याच शब्दात ....:  
 
"खरं तर करायची होती ओली शेव. पण साठीनंतर नुसत्या चणाडाळीचे पदार्थ खायला घाबरते. शिवाय फक्त प्रथिनं मिळतील. म्हणून त्याला धान्याची जोड द्यायचं ठरवलं. बेसन आणि तांदूळपीठ यात हळद, तिखट, मीठ, ओवा, हिंग, जिरेपूड घालून इडलीपात्रात सोऱ्यातून शेव पाडून ती वाफवली. तिच्यावर थोडी इडली पोडी पसरवून साजूक तुपात राई, जिरं, कढीपत्ता याची फोडणी दिली. आता झालाय तो पदार्थ ओली शेव आणि इडीअप्पम् यांच्या अधलामधला. नाव तुम्हीच ठेवा. ):"

 बायकांनी अनेक नवे सुचवली .  मला फक्त  कविता सुचली .....        :-)

बाहेर मुसळधार सरी ,
तुडुंब भरलेले नाले ,
आणि
कांदे, बटाटे , ओव्याची पाने. पालक,
वांगे, घोसाळं ,
सगळे अगदी
हात धुऊन , हट्टाने
"चल न, चल न आम्हाला घेऊन, ,
कढईतल्या "ऑईल वर्ल्डमध्ये "
असे म्हणत बेसनाबाईच्या मागे .

पण उगाच नाही तिला
राष्ट्रपतींचा "शाश्वत स्वयंपाक"
पुरस्कार मिळाला ...

पंचपाळ्यातल्या मसाल्याला
बोलावणे,
त्यांच्या मागेमागे कुतुहलाने
तांदूळ पिठीने डोकावणे ,
आणि पावसात चिंब भिजून
एका कोकण रेल्वेबोगद्यातून बाहेर आल्यासारखे
सोऱ्यातून शेव रुपी बाहेर पडणे .

सर्व कांदे , बटाटे इत्यादी
मोठाले गोल 'आ' वासून थक्क ,
आणि
"बोगद्यात काय होते कोण जाणे..."
असा विचार येताच ,
तिचा इडलीपात्रात
"पोडी स्क्रब " च फेशिअल करण्याचा निर्णय.

वाफेने शुचिर्भूत बेसनाबाई ,
बाहेर येताच ,
"अय्यो, ते कांदे बटाटे लोक खोट बोलले,
आम्हाला वाटलं तुम्ही येणार नाही .. ! "
अस म्हणत
तडतडून सलामी देणारे
राई, जिरे आणि कढीपत्ता पोलीस...

बेसनाबाई स्वतःतच गोल गुरफटून
आपल्याच स्वप्नात रमून गेली .

तिला माहीत न्हवतं ,
की श्री व सौ ऍपल-डाळिंबे
तिला बघायला आले होते ,
आणि बेहद्द खुश होते !

Skeletal Petitions .....

My friend Dr Nutsure Satwik posted this .  A  classic example of how different people perceive a given visual differently.  

He wanted to convey that this pose was a classic pose of someone waiting for an answer . And that , at the end of life, this was all that remained , the exact weight of a person , plus , as he says about 500 gms of carbon element.  Everything else, the ego, the power et al, simply evaporates into nothingness .

Not being a medical person, my immediate impression was about how young the person was, how bare everything was , and how despite it all , there was a sense of unanswered questions that the skeleton had.  The skeleton had an expression , if such a thing is possible, and the words just poured out of my keyboard. 

Perhaps it was Nirbhaya and Delhi, and the thought process happened in Hindi...

जाने वोह कैसी आँखें थी ,
जिन्होंने वह डाकुओंको देखा
जिन्होंने मेरी अबोधता और बचपन लूटा। ..
जाने वह कैसा नाक था ,
जिसे बुराई की अमङ्गल बदबू आयी. ..
जाने वह कैसा मुँह था ,
जिससे भरवाए दुपट्टे के कारण
आवाज़ निकल नहीं पाया।

मै बैठी हूँ ,
बिना हृदयी , बिना श्वास , बिना पानी ,
हताश विचारमग्न ,
और रोज जो लड़कियों के साथ हो रहा है
वह देख कर सोचती हूँ,
"हे भगवान् , मुझे एक दो हड्डियां कम दे,
लेकिन कौमार्य लूटने वाले डाकुओंका
आतेही गला काट सके ,
ऐसा कुछ शरीर का अंग दे। ..."

काश, आप मेरे जैसे हड्डी सम्पन्न शक्स को
फिर ऐसे यहां बैठे हुए नहीं देखेंगे ....

Guavas For Peace

My friend Braja Sorenson , of Mayapur, Bengal, recently posted  these photos of guava sellers . 

Two fellows,  across 7 years and about  2000 kms apart.  The one of the left, selling guavas in Kolkata , in 2009 , and the one on the right , in Udipi, in the South, in 2016.  

If guavas were in fashion,  this would have won a prize from some ad authority.

She clicked both these photos !

United in their  brilliantly perceptive  shirt colors,  dedicated to guavas ,  all unknown to each other , they stand, as a shining example , of the peace loving ordinary person ,  despite their tendency to cut and add masalas in the guavas.  

But there is a deeper meaning. 

In a world,
where
the crookedest
and powerful
wear
a pristine white
across the land;

in a world were
black
is forced on those
who must prove their faith
from head to toe;

in a world where
saffron and green ,
red white and blue ,
are not just colors
but allegiances,
and reasons for clashes;

do celebrate this
Brotherhood of Guava Sellers.

At the end of the Day,
we get to eat the delicious guavas,
and no one even asks
if the popular guavas 
 are communal or secular.

National Guavas For Peace.