Grass Soliloquies.....एका हिरवळीचे मनोगत

Some pictures posted by friends often emphasize a universal truth.  Young ones are born with an intrinsic love  and respect for  nature.  They don't need "special days", projects and labels. And there is nothing "on show"....

Just wondering how great it must be to be the Green Grass in this picture !

एका हिरवळीचे मनोगत …. काही येतात मशीन चालवतात , आणि म्हणतात , "आता कसं ! व्यवस्थित दिसतं ना सर्व ?" आणि निघून जातात …. काही येतात , कुठली कुठली जमिनीतली भोकं शोधतात , मग लांब जाउन एका दणकट काठीने चेंडू उडवतात , आणि मग चालत चालत नाहीतर रिक्क्षा सारख्या गाडीत बसून चेडू शोधतात , नाहीतर दुसरे खड्डे शोधायला जातात; माझ्या पाठीत किती लागतं , माहित्ये का ? पण कधीतरी दिवस सोनियाचा असतो, मंद वारा साद घालत असतो, दवबिंदू कोवळ्या उन्हात नट्टापट्टा करत असतात , आणि दोन बाळं माझ्यावर रेलून कानगोष्टी करत मजेत हसत असतात; मग कधीतरी ती आडवी होतात, लोळतात , खेळतात , आणि मला कळून चुकतं, कि हिरवळ म्हणून अश्या क्षणांसाठी जगायचं असतं .....

Grass Soliloquies.....   Some arrive with machines and drone across grumbling, finishing up and saying, "There ! That's how neat it should be!" as they rattle off. And some, seek holes in the ground, only to trundle a distance away, and then whack a ball with a hefty stick; then walk around or ride around once again searching for balls or holes. Does anyone realize how those whacks hurt ? But then some days are Golden days, with a soft breeze floating around, and dew drops preen in the early Sun; Two babies, with their own secrets, stories and fun, leaning on me whispering, laughing and nodding, and suddenly rolling around gambolling on me. These are quite simply, the days that I feel grateful that I am a lawn .....