दोन बुटांची तिसरी गोष्ट .....

The Mumbai Marathon happened today .

My friend Priyadarshan Kale  always attends the Mumbai Marathon every year , at the city end,  and posts interesting pictures like this one, of a young girl participating in the 6 kms Dream run. In full traditional 9 yard silk saree regalia, complete with a nosering. 

 These are times when any physical activity almost always requires some kind of mandatory special outfits.  So different from when i was a child,  and just about any physical activity could be done by a lady in a nine yard saree, tucked in just so.

I just wondered what the shoes mus have thought ....    ( I don't hold any special brief for either of the shoe brands mentioned; it is just that the young girl's shoes looked like those owned by a runner in my family.    :-)     )

खूप लांबून प्रवास करून

एका सुन्दर डब्यात बसून आलेले

नाय्केराव बुटे व  रीबोकसिंह पादत्राणे ,

शेवटी बाहेर पडतात

आणि एकामेकाना न्याहाळून

अनेक विचार त्यांच्या मनात येतात .

कुठे

काळे कुट्ट कपडे ,

आणि पायावरून  घसरणार्या

घामाच्या असंख्य धारा ;

काही मुंबईच्या  हवेत उडून फस्त ,

आणि काही

रॆबोकाञ्च्या डोक्यावर
मोज्यातून सरकून टपटप थेंब ;

आणि कुठे

नाजूक पाव्लाभोवती
सुंदर गुलाबी नायके,

आणि
आजूबाजूला सळ्सळ्नारि

वार्यात उडणारी,

पण लक्ष ठेऒन, हळूच

पाया भोवती लाडाने गोल फिरून घाम टिपणारी

काठपदराची हिरवी जरीची

नौवारी रेशमी साडी ,

आणि तिला सांभाळून धावणारी

आलांक्रीत

आपल्या आजीची नथ घालून धावणारी

एक सर्वगुणसंपन्न युवती।

आणि

साडीची एक रेशमी सळसळ

बाजूला करून,

नाय्केराव म्हणतात,

"रीबोका , नशीब लागतं हो ! …

 प्रत्येकाचा पळणारा वरचा ठरवतो,

पण राजाभाऊ अचानक फ़ोटो काढून

तुझ नशीब जगजाहीर करतात त्याच काय?"