My FB and blogging friend, Priyadarshan Kale , primarily of South Mumbai, besides being a finance person at a multinational, is a walking encyclopedia regarding the best places to get traitional festival food across Mumbai.
Madhavashram, almost a "heritage" place, with a no nonsense "decor" but an amazing traditional meal ethos and taste, is a historic dining place , (visited over the years by many historic names) opposite Harkisondas Hospital, Parekh St. in the Giragum area. They offer an "unlimited Modak" thali meal, for dinner, post moonrise, on Sankashti Chaturthi, for those that follow the old fasting customs.
Sankashti Chaturthi, (Sankashti = obstacle remover) , dedicated to Lord Ganesh, is the fourth day of the Indian Lunar Calendar, during the fortnight, when the moon is in its waning phase. Several folks regularly fast on these days, and eat only after moonrise.
Naturally, the offer made by Madhavashram, of unlimited Modaks was something my bloggerfriend simply could not refuse. He rushed there as soon as the moonrise happened.
Far away, a few hours later, this poem happened, as the moon , peered in through the window, possibly salivating at the photographs...
(all photographs and eating by Priyadarshan Kale)
कुणा एका थाळी पार्टीची
जाहीर सभा ,
आपापले वरण घेउन बसलेल्या
भाताच्या मुदी ,
आपल्याच स्पेशल तोर्यात शेजारी
पराती भरभरून आलेला
बटाटे वाड्याकडे नाक मुरडून बघणारा मसाले भात ,
लिंबाच्या सोबतीने सभेला
घाबरत घाबरत आलेली खमंग काकडी ,
खुणा केल्या बरोबर टाळ्या वाजवून
खूष करणारा बटाटा भाजी परिवार ,
अत्यंत बेशिस्त पणे स्वतःला राजा समजणारा
अस्ताव्यस्त पडलेला पापड ,
आणि तेव्ह्ड्यात वढ्प्याञ्च्या जलद हालचाली दिसतात,
सगळ्यांचे डोळे दरवाज्याशी खिळून रहातात ,
राजाभौंच्या मनात उकळ्या फुटतात ,
आणि
झेड प्लस सिक्यूरीटीत एका स्पेशल ताटात
मोदक्मोहिनीचे आगमन होते .
सभा सुरु होते ,
आणि तुपाच्या धारेत भिजलेली मोदाक्मोहिनी ,
भाषण न देता ,
मताची पर्वा न करता ,
हळू हळु रजभौम्च्या दिशेने जाउ लागते
आणि म्हणते
"तरी मी म्हणत होते ,
पातोळ्या खायला उद्या माटुङ्ग्याला जायची
काय जरूर आहे …?
मै हु ना ?… "
जाहीर सभा ,
आपापले वरण घेउन बसलेल्या
भाताच्या मुदी ,
आपल्याच स्पेशल तोर्यात शेजारी
पराती भरभरून आलेला
बटाटे वाड्याकडे नाक मुरडून बघणारा मसाले भात ,
लिंबाच्या सोबतीने सभेला
घाबरत घाबरत आलेली खमंग काकडी ,
खुणा केल्या बरोबर टाळ्या वाजवून
खूष करणारा बटाटा भाजी परिवार ,
अत्यंत बेशिस्त पणे स्वतःला राजा समजणारा
अस्ताव्यस्त पडलेला पापड ,
आणि तेव्ह्ड्यात वढ्प्याञ्च्या जलद हालचाली दिसतात,
सगळ्यांचे डोळे दरवाज्याशी खिळून रहातात ,
राजाभौंच्या मनात उकळ्या फुटतात ,
आणि
झेड प्लस सिक्यूरीटीत एका स्पेशल ताटात
मोदक्मोहिनीचे आगमन होते .
सभा सुरु होते ,
आणि तुपाच्या धारेत भिजलेली मोदाक्मोहिनी ,
भाषण न देता ,
मताची पर्वा न करता ,
हळू हळु रजभौम्च्या दिशेने जाउ लागते
आणि म्हणते
"तरी मी म्हणत होते ,
पातोळ्या खायला उद्या माटुङ्ग्याला जायची
काय जरूर आहे …?
मै हु ना ?… "
No comments:
Post a Comment